het reisje

dinsdag 22 mei

Het jaarlijkse reisje bracht ons deze keer naar Leerdam.

Even na tienen stapten we uit de bus en wandelden we over de Zuidwal op weg naar de Glasblazerij.

Hier werd koffie en thee geserveerd met een plak cake. Daarna konden we doorlopen naar het atelier voor een demonstratie glasblazen.

Glasblazen is het vervaardigen van glazen voorwerpen door lucht te blazen in roodgloeiend dikvloeibaar gemaakt glas.

 

In Mesopotamië is glas gevonden dat dateert uit circa 3500 jaar v.Chr. De glasmakerij verdween in het Oude Egypte en kwam later tot bloei in Syrië en Mesopotamië. Rond het begin van onze jaartelling hadden de Syriërs de blaaspijp uitgevonden en waren er in geslaagd om de componenten zand, kalk en soda tot een vloeibare massa te smelten en zodoende door middel van de blaaspijp glas te maken. De Syriërs ontwikkelden de glasblaaskunst. Sindsdien heeft het principe nauwelijks meer veranderingen ondergaan.

Glasblazen aan de brander gebeurt door ronde glazen buizen in de vlam van een gasbrander te houden. Wanneer de temperatuur juist is gaat men rustig lucht in de buis blazen, terwijl men rustig en regelmatig de buis blijft draaien. Een andere wijze om glazen voorwerpen te maken is die van massieve staven in de vlam te houden en dan bij de juiste temperatuur aan elkaar te plakken.
Glasblazen aan de oven is een methode waarbij met een stalen pijp vloeibaar glas van ongeveer 1130 graden uit een pot gehaald wordt, het zogenaamde keien. Door de pijp telkens rond te draaien en te vormen met een natte houten vorm (de klots) wordt het glas op de pijp gecentreerd. Door de pijp wordt lucht ingeblazen waardoor het object groeit. Door telkens meer glas te keien wordt de massa vergroot en kan de bel verder worden uitgeblazen. Met een natte krant kan, al rollend op de glasblazersstoel, de vorm van de vaas met de hand worden aangebracht. Met een zogenaamde benenschaar wordt vervolgens een kerf vlak achter de pijp in de vorm gemaakt. Op dit punt moet de vorm later van de pijp breken. Als de vorm klaar is wordt door een assistent met een klein stukje heet glas een stalen staf (pontil) tegen de bodem gekleefd. De glasblazer koelt de kerf met wat water zodat plaatselijk kleine scheurtjes ontstaan. Met een tik breekt de vorm ter plaats van de kerf en wordt nu slechts gedragen door de pontil. Dit heet overnemen van het stuk. Waar het stuk aan de pijp zat is nu een gat. Door inwarmen in een oven op 1200 graden (gloryhole) wordt het materiaal weer zacht en kan de opening worden afgewerkt. Als het model klaar is wordt deze van de pontil afgetikt en gaat in de koeloven. Hierin wordt doorgaans in 24 uur beginnend bij 510 graden het glas langzaam gekoeld zodat het materiaal spanningsvrij is en niet meer spontaan kapot kan springen. Het breukvlak van de pontil wordt later weggeslepen en wordt het standvlak van het object.

 

Met behulp van kleurstoffen en speciale technieken worden echte kunstwerken vervaardigd.

 Zo wordt b.v. met behulp van zeep (zie linksboven) een belletjespatroon in het glas aangebracht.

Na nog een blik in het winkeltje gaan we op weg naar de boot voor de lunch.

Aan de Veerstoep ligt "de Kroon van Leerdam" op ons te wachten.

Over de Linge gaat het stroomopwaarts richting Asperen. 

 

Asperen, met zijn 14e eeuwse basiliek en zijn stadswallen, is met fort Asperen onderdeel van de Hollandse Waterlinie.

We varen door de Betuwe, waar de boomgaarden en uiterwaarden vol zitten met natuur en jong leven. 

Tussen de dorpen Gellicum en Rhenoy wordt gedraaid en gaat het weer terug naar Leerdam.

Hier krijgen we een paar uurtjes vrij, om het stadje op eigen gelegenheid te bekijken.

Of om op een terrasje van de zon te genieten.

Al snel is het echter tijd om de bus weer op te zoeken voor de terugreis naar de Zeilberg waar het afsluitende diner op ons staat te wachten.