Marianne v.d.Pasch, lid van de Nederlandse Vereniging voor Lyme Patiënten, kwam ons uitleggen wat een tekenbeet allemaal kan veroorzaken.
Teken zijn hele kleine spinachtige parasieten die leven van het bloed van gewervelde dieren. Ze bijten zich vast in de huid en laten zich na een bloedmaaltijd, die enige uren tot dagen duurt, weer vallen.
Tekenbeten zijn meestal niet pijnlijk en worden vaak alleen opgemerkt doordat men de teek in de huid ziet zitten.
Teken kunnen verschillende ziekten overbrengen. De bekendste Europese teek, die tevens een overbrenger is van de ziekte van Lyme, is de schapenteek (Ixodes ricinus).
De Ziekte van Lyme kreeg zijn naam door een klein plaatsje in Connecticut V.S. waar in 1975 een epidemie van deze ziekte uitbrak. Teken dragen soms de bacterie Borrelia burgdorferi bij zich. Door een tekenbeet kan een mens met deze borrelia geïnfecteerd worden. Hierna ontstaat een symptomencomplex dat Lyme-borreliose of lymeziekte wordt genoemd. Jaarlijks worden er in Nederland ongeveer 1,2 miljoen mensen gebeten door een teek. Hiervan krijgen er ongeveer 17 000 (bijna 1,5%) Erythema migrans, een scherp afgetekende rode ring rond de plaats van de beet. Niet iedereen die geïnfecteerd wordt door de Borrelia-bacterie vertoont deze rode ring. In de periode van maart tot en met augustus worden de meeste tekenbeten gemeld.
De meeste tekenbeten komen voor in de zomer. Een teek kan tijdens een natuurwandeling worden opgelopen maar ook in de tuin of in stadsparken, vooral als men zich daarbij door struiken, gras of onder bomen en begroeiing begeeft. Daarbij is de teek in staat om onder de kleding te kruipen. De kleding kan met een insectenwerend middel worden ingespoten, dat meestal DEET bevat. Deze stof verstoort de reukzin van de teek waardoor deze zijn gastheer niet meer kan waarnemen. Ook kan Permethrin worden gebruikt, dit tast het zenuwstelsel aan wat de teek doodt en nauwelijks giftig is voor zoogdieren. Verdere preventie bestaat uit het niet met korte broek of onbedekte lichaamsdelen in bos of struikgewas te wandelen, de broekspijpen in de sokken te stoppen en geïmpregneerde sokken te dragen. Hierdoor wordt de teek direct onschadelijk gemaakt als hij via het gras op het lichaam komt. Het na het verlaten van het bos of 's avonds (laten) controleren van het volledige lichaam op teken kan een infectie voorkomen. Jonge tekenlarven zijn slechts ca. 1 mm groot. De teek dient alleen met een speciale tekentang of tekenlepel te worden verwijderd, aangezien er anders een kans is dat de teek zichzelf leegbraakt wat het risico op ziektes verhoogt.
De kans op besmetting met Lymeziekte bij de mens is bij verwijdering van de teek binnen 24 uur gering. Toediening van antibiotica wordt in de Nederlandse officiële richtlijnen niet standaard aanbevolen. Ontstaat na 1 tot 6 weken een rode, zich uitbreidende ring om de plaats van de beet of heeft men geen rode ring gehad of gezien, maar wel klachten, dan moet de huisarts worden geraadpleegd. Het lijkt erop dat het percentage met de veroorzaker van de Lymeziekte besmette teken in Nederland de laatste jaren toeneemt.
De Nederlandse Vereniging van Lymepatienten zet zich in voor voorlichting, erkenning en lotgenotencontact.
Meer informatie is te vinden op hun website:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten